Nikodem Szpunar

20221105/01

technika własna, farba akrylowa na płótnie, 2022

20221005/01

technika własna, farba akrylowa na płótnie, 2022

20230402/01

technika własna, farba akrylowa na płótnie, 2023

„Do niedawna zajmowałem się wyłącznie projektowaniem mebli i elementów wyposażenia wnętrza. Od ponad trzech lat poszukuję swojego miejsca w malarstwie. Opracowaną przeze mnie technikę i narzędzia doskonalę oraz skaluję, tworząc kompozycje abstrakcyjne. To co mnie pociąga w eksplorowanym kierunku to skala narzędzi dających różnej wielkości ślady oraz to, że mogę nimi malować obrazy o znacznych rozmiarach, które wciągają odbiorcę przez swoje odrealnienie i monumentalność. Ekscytuje mnie możliwość stworzenia w jednym ruchu linii, która ma w sobie zarówno przestrzeń, głębię jak również zmienność koloru. Ta fuzja nawiązania do cyfrowego świata trójwymiarowego z malarską wyrazowością oraz gestem wydaje mi się wyjątkowo pociągająca” – mówi o swoich pracach Nikodem Szpunar.

Nikodem Szpunar (ur. 7 lipca 1987 w Rzeszowie) – projektant, absolwent Wzornictwa na ASP w Warszawie oraz National College of Art and Design w Dublinie. Zajmuje się projektowaniem mebli i przedmiotów wyposażenia wnętrz zarówno do produkcji przemysłowej jak też krótko seryjnej. Poza współpracą z przemysłem tworzy obrazy malowane autorskimi narzędziami oraz projekty z pogranicza sztuki.

Był nagradzany między innymi w Dobry wzór, International Furniture Design Award (Asahikawa), Make me! czy Must Have. Otrzymał tytuł Projektanta Roku 2019 od Arena Design oraz Projektanta Roku 2021 od Instytutu Wzornictwa Przemysłowego. Jego projekty można było zobaczyć na międzynarodowych targach, wystawach i wydarzeniach branżowych od Berlina, Mediolanu i Londynu po Nowy Jork, Hong Kong i Japonię. Wystawia swoje prace od 2022 roku. W tym czasie pojawiły się one na wystawie podczas Łódź Design Festiwal, Targów Rzeczy Ładnych oraz Galerii/pracowni Michała Torzeckiego i BWA w Bydgoszczy.  

Kolekcja Sztuki Diuna

Rzeźba / Krajobraz / Forma – DIUNA

W projekcie Diuna tworzymy krajobraz jako ludzie, nie jako natura – w tym procesie używamy narzędzi i cytatów. Powstały landscape nie jest i nie będzie naturalny, ale ma w sobie coś więcej – jest zbiorem emocji, gestów, próbą kompozycji, która daje poczucie harmonii nawet jeśli jest anomalią.

Anomalia staje się czymś pozytywnym, nową ścieżką kształtowania przestrzeni, w której bardzo istotne są materiały i tekstury – sensualny dialog z człowiekiem, który w danej przestrzeni po prostu jest. 

Istotną częścią tego dialogu są prace artystów osadzone w przestrzeniach Lobby. Tworzą one kolejną warstwę krajobrazu Diuny. Każdy z twórców w inny sposób interpretuje krajobraz, linie i gesty – tworzy nowe znaczenia, które mają wiele wymiarów.

Prezentowane w lobby B prace Jana Dziaczkowskiego z kolekcji „Góry dla Warszawy” to metafora wielkiej miłości artysty do gór. Dzieła są niczym spełnienie marzeń – pokazują co by było, gdyby Warszawa była w górach. Artysta prezentuje, jakie zmiany kulturowe idą za zmianą krajobrazu, który jest niby tylko tłem, jednak wpływa na nas w znaczący sposób. Bloki na tle gór stają się o wiele piękniejsze, kolejka górska do Zamku Królewskiego dopełnia wizję turystycznej utopii tego miejsca, jednocześnie czyni je jednak kultowym. Wymarzony krajobraz Janka uświadamia nam, jak ważne jest nasze otoczenie, bo to ono kształtuje naszą wrażliwości i tęsknoty. 

Krajobraz w pracach Nikodema Szpunara, prezentowanych w lobby C, staje się z kolei bardziej gestem i wynikiem pracy ze specjalnie stworzonym pędzlem/narzędziem, jest abstrakcyjny a jednocześnie bliski, przynosi spokój i harmonię. Jest jak wielka kaligrafia czy medytacja. Wprowadza przepływ między nami a otoczeniem. 

Z pozoru innym obiektem jest osadzona w popkulturze „Kokarda” autorstwa Hannah Sophie Dunkelberg, prezentowana w lobby D. Tutaj obiekt zaskakuje nas formą. Kokarda jest z pozoru słodka i niewinna, jednak materiał, z którego jest zrobiona jest ostry, kanciasty i ciężki – obiekt w swoim detalu tworzy zatem krajobraz trudny i nieprzystępny. Artystka kwestionuje konwenanse i utarte szlaki oraz role społeczne, jakie są nam przypisywane, jej interpretacja kokardy mówi o tym, jak często trudno jest być miłym i ładnym. Trudy wbicia w konwenanse stają się jednak nieistotne, jeśli spojrzymy na przestrzeń jak na kompozycje i będziemy odbierać ją w sposób bardziej organiczny. 

Kolekcję sztuki uzupełnia zlokalizowana w lobby A „Różowa Syrenka” – neon autorstwa Maurycego Gomulickiego z 2013 roku. Dzieło to wpisuje się w teatralność lobby i łączy w sobie elementy wyrazu, na które autor chętnie stawia w swojej twórczości – neonowy róż i zamiłowanie do postaci warszawskiej syrenki, tutaj nadając jej formę niezwykle kobiecą, wręcz uwodzicielską. 

Powstałe krajobrazy lobby A, B, C i D tworzą nieoczywiste przedłużenie nowego pejzażu zewnętrznego patio. Rzeźby autorstwa Łoskiewicz Studio dopełniają wizję przepływu naszych myśli i natury – całość nie jest jednak sielankowym obrazkiem, tylko pełną detalu i faktur przestrzenią, w której emocje nabierają kształtów, a całość jest trochę jak współczesna świątynia – staje się miejscem, w którym dążymy do dynamicznej harmonii i balansu – nawet jeśli jest on tylko chwilą. 

„Nie próbuj tego zrozumieć. Poczuj to” – Tenet